Sokrates Ölürken...

Sokrates ölürken öğrencileri ağlayıp sızlanmaya başlar - ve bu doğaldı elbet.
Sokrates gözlerini açtı ve şöyle dedi, ''Susun! Ne yapıyorsunuz? Neden ağlayıp sızlanıyorsunuz? Ben hayatımı yaşadım, hem de doyasıya yaşadım.Şimdi ölüm geliyor ve ben heyecan duyuyorum! Büyük bir sevgi ve özlemle, umutla bekliyorum. Yeni bir kapı açılıyor, yaşam bana yeni bir sırrını açıklıyor''

Biri sordu, ''korkmuyor musun?''

Sokrates yanıtladı, ''Ölümden korkmanın bir anlamı olduğunu düşünmüyorum, çünkü her şey bir yana, nasıl bir şey olacağını bilmiyorum.Ve ikincisi, sadece iki olasılık var: ya hayatta kalırım ki o zaman korkmaya gerek yok. Ya da hayatta kalamam ki o zaman yine korkmaya gerek yok.
Hayatta kalamazsam, sorun değil; ben yoksam, sorun da olamaz.Ve hayatta kalırsam orada olduğum için, eğer bilincim de hayatta kalırsa, yine orada olduğum için sorun olmaz.''

''Yaşamda da sorunlar vardı -onları çözdüm, o yüzden şimdi orada olursam ve orada da sorunlar olursa, onları da çözerim.Ve bir sorunu çözmek her zaman keyiflidir, mücadelere gerektirir.Mücadeleye girersin ve ilerlersin ve onu çözdüğünde , inanılmaz bir mutluluk yaşarsın.''

Ölüm korkusu, zaman korkusudur ve zaman korkusu kesinlikle, yaşanmamış anlar, yaşanmamış bir yaşam korkusudur.

Öyleyse ne yapmalı ? Daha çok yaşa, daha yoğun yaşa! Tehlikeli yaşa! bu senin hayatın. Onu sana öğretilen herhangi bir aptallık için feda etme.Bu senin hayatın, yaşa .
Hayatını, sözlere, teorilere, ülkelere, politikalara feda etme. Onu hiçbir şey için feda etme.

İyi Okumalar

Özgür okuryazar

https://www.facebook.com/ozgurokuryazar